Structuralisme

Het structuralisme wijst op 20e eeuwse auteurs die in hun werk het zelfgenoegzaam subject dat in de moderne tijd (sinds Descartes) in het centrum van de wereld stond, van zijn voetstuk halen. Zij hebben allen een grote belangstelling voor de taal (als systeem), de tekst, het discours. De mens is niet meer het zelfgenoegzaam subject dat de wereld schept, hij is wel iemand die van voor zijn geboorte ingebed is in allerlei systemen buiten hem: milieu, gewoonten en bij uitstek de taal. De mens van de moderne tijd, die fungeerde als absoluut beginpunt van ieder denken, heeft afgedaan. Belangrijke denkers die tot deze strekking horen, hebben een grote belangstelling voor de menswetenschappen die ontstaan zijn in de 19e eeuw.