Blog

Documentaire Anker & Anker

In het eerste deel van de documentaire over advocatenkantoor Anker & Anker komen de hoger beroepzaken van een potloodventer en een moordverdachte met maffiaconnecties aan bod. Op 22 februari 2002 worden in de berm van de A12 bij Woerden de lichamen gevonden van twee Brazilianen. Ze zijn van dichtbij door het hoofd geschoten. In 2003 biecht Filippo Cerfeda, een kopstuk binnen de Italiaanse maffia en net opgepakt door de politie in Italiƫ, plotseling op dat hij opdracht heeft gegeven tot de liquidaties en beweert dat Aldo G. de mede-opdrachtgever is. Cerfeda is nu spijtoptant en kroongetuige en wordt als zodanig niet vervolgd in deze zaak. Aldo G. daarentegen krijgt door de rechtbank in Utrecht levenslang opgelegd. Aldo G. benadert Anker & Anker, die besluiten in hoger beroep te gaan in een poging tot strafvermindering te komen. Een hypersexuele potloodventer, heeft van de rechtbank in Amsterdam anderhalf jaar gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging gekregen en besluit in hoger beroep te gaan. De Ankers vinden de opgelegde straf buiten proportie en proberen bij het hof Amsterdam de tbs er af te krijgen. Opmerkelijk detail is dat het hier om een eeneiige tweeling gaat, die zich beiden schuldig maken aan potloodventerij, maar nooit konden worden opgepakt aangezien op basis van de signalementen nooit zeker was om welke broer het ging. Richard K. is dit keer echter in de fout gegaan door aan zijn slachtoffer zijn naam prijs te geven, waardoor hij opgepakt kon worden door de politie.

Deel 2

Het tweede deel van de documentaire over advocatenkantoor Anker & Anker draait om de langstzittende tbs-er van Nederland en de zaak van een dubbele babymoord. Een jonge studente heeft tot twee keer toe haar baby’s direct na de bevalling om het leven heeft gebracht. De babylijkjes zijn net ontdekt en de pers zit er bovenop. Verdachte Marike H. heeft in beide gevallen haar zwangerschap weten te verhullen. Zij wordt overgebracht naar het Pieter Baan Centrum waar zij onderzocht wordt. De verdediging probeert het advies van het PBC, tbs met dwangverpleging, om te vormen naar tbs met voorwaarden. Deze laatse vorm van tbs duurt maximaal vier jaar, terwijl tbs met dwangverpleging al snel 10 of 20 jaar of nog langer kan duren. Theo H., is bekend als de langstzittende tbs-er in Nederland. Deze ‘vergeten’ gevangene zit al 48 jaar in de tbs. Wim Anker probeert al jaren om via de rechtbank een andere plek voor hem te vinden, zodat hij zijn laatste jaren kan slijten in een kliniek die minder gesloten en iets humaner is. Anker heeft gezworen dat hij Theo’s 50-jarig jubileum in de tbs niet gaat meemaken. Maar het ministerie van justitie is een taaie tegenstander.